2018 was top, 2019 wordt nog beter.

2018 was voor mij op veel manieren een topjaar. Maar ook een jaar die op veel fronten beter had gekund. In 2018 heb ik velen persoonlijke records verbeterd maar niet de progressie geboekt die ik zelf had verwacht. Door stress, persoonlijke problemen en een blessure was mijn najaar helemaal niet succesvol. Daarin tegen heb ik wel keuze’s gemaakt die mij gaan helpen om in 2019 beter te maken.

In 2018 heb ik eindelijk mijn dochter echt leren kennen. Natuurlijk had dit niet mogelijk geweest zonder medewerking van de moeder van mijn dochter en jeugdhulp Friesland. Daarnaast heb ik de keuze gemaakt om mijn vorige werk bij Leenbakker op te zeggen. Dit onder andere omdat ik de tijd vrij wil maken voor mijn dochter die ze verdiend. Ook de stress op mijn werk stond niet in verhouding tot het salaris wat mij werd aangeboden. En groeimogelijkheden werden belemmerd waardoor ik mij zeer beledigd voelde. Daarom heb ik de keuze gemaakt om mij te laten omscholen naar de metaal sector en volg op dit moment een opleiding metaal bewerking.

Op sportief gebied heb ik zeker een aantal mooie momenten beleeft. Tijdens city-pier-city loop in Den Haag heb ik mijn persoonlijk record verbeterd naar 71:06. Dit was een verbetering van zo een 24 seconden op mijn vorige PR. Helaas heb ik dezelfde avond ook een voedsel vergiftiging opgelopen bij La place waardoor ik een week lang uit de running was. Een week later stond de venloop ook alweer op de planning. Hier had ik van te voren de planning om weer een aanval te doen op mijn

persoonlijk record. De venloop was tenslotte ook het NK. Door de voedselvergiftiging had ik totaal geen idee waar ik zou staan. Toch is de venloop uitstekend verlopen. Geen persoonlijk record maar wel 1:11:35 en deze tijd was goed voor de 15de plek op het NK.

Na deze ben ik begonnen aan de voorbereiding op het baanseizoen. Eind april ben ik samen met Paul Geertsma op trainingsstage gegaan naar Portugal. Hier hebben we 12 dagen heel goed kunnen trainen. Eenmaal terug in Nederland heb ik enorme last van hooikoorts gekregen en heb ik mij ook voor het eerst afgemeld op een wedstrijd waar ik graag wouw gaan pieken. Daarna heb ik 5 baanwedstrijden op rij een persoonlijk record gelopen. 8 juni stond ik aan de start van de Nijmegen Global Athletics. Ik had getraind voor een tijd rond de 15 minuten op de 5000M. Naar hooikoorts en ziek te zijn geweest zou ik al enorm blij zijn met een PR. Eindtijd 15:34:53 een nieuwe PR. Een hele kleine verbetering van mijn vorige PR maar toch een PR. Een week later stond het Tartletos loopgala op de planning en hier snelde ik opnieuw naar een PR. 15:33:79. Weer een kleine verbetering maar wel mooi constant.
Daarna ben ik nog een keer uitgestapt tijdens de stadsloop in Appingedam. Hier kwam ik om een 31 er te lopen. De vorm was er maar 30 graden en een harde wind gooide roet in het eten. Na de eerste ronde van 5km heb ik de keuze gemaakt om uit te lopen. Er zijn tenslotte meer wedstrijden en wil mezelf niet stuklopen. 13 juli ben ik naar Utrecht afgereisd om mijn enige 3000M van het seizoen te lopen. Tijdens deze wedstrijd heb ik mijn PR met 3 seconden aangescherpt naar 8:56:66. Uiteindelijk heb ik nog wat korter werk gedaan. Een 1500M in Heiloo en in Utrecht. Beiden mijn PR verbeterd en bij de tweede wedstrijd eindelijk onder de 4:10 gelopen.

24 augustus stond voor mij een wedstrijd op de planning waar ik wouw gaan vlammen. De nacht van Hilversum, 10.000M op de baan. 32:50:00 als eindtijd. Pfoe wat deed deze wedstrijd pijn. Na 3000M begonnen mijn kuiten al enorm pijn te doen. Op dat moment had ik de derde positie in handen en uiteindelijk ben ik tweede geworden. De eerste helft zat ik nog op schema 31:50. Bij 3000M wist ik voor mijzelf al dat dit niet haalbaar zou zijn. Ondanks de pijn in de kuiten ben ik doorgelopen ik wilde finishen. Een week later had ik nog pijn in de kuiten.

In de komende weken stonden voor mij de Tilburg Ten miles, Singelloop Utrecht en Marathon Eindhoven op het programma. Deze drie wedstrijden zijn voor mij compleet mislukt. Reden stress op het werk en veel te onregelmatig getraind in de periode hiervoor. Hier zal ik binnenkort op terug komen in een andere blog.

Na twee weken rust ben ik aan de start verschenen van de AVD-Cross in Dwingeloo. Een podium plek had haalbaar moeten zijn. Maar na 1900M ben ik door mijn enkel gegaan en hierdoor ben ik een aantal weken uit de running geweest. Eind november kon ik weer starten in een wedstrijd. Direct een podium plaats derde tijdens de herfstcross in Norg. Concurrenten die ik normaal achter me zou laten bleven mij nu voor.  Daarna heb ik onder andere nog mee gedaan aan de Cees Clement cross(2de), Adventurerun (9de msen) en de Verhoeve groen Cross (2de). Ook heb ik het trainen weer goed kunnen oppakken waardoor ik nu duidelijk weer terug begin te groeien naar mijn niveau van maart.

2018 heb ik persoonlijk grote stappen gezet en in 2019 ga ik ook sportief gezien weer hele grote stappen maken.

Hiervoor krijg ik nu begeleiding van Ben Vriends uit Eindhoven. Onder zijn begeleiding ga ik in maart 2019 weer een aanval doen op mijn persoonlijke record van 71:06. Nu ik geen stress meer heb van mijn werk en mijn dochter ook regelmatig zie ben ik er van overtuigt dat ik in 2019 weer hele grote stappen kan gaan maken.