Zonder dieptepunten geen hoogtepunten.

Dat is het eerste wat er in mij op kwam na het uitlopen van de halve marathon in Eindhoven… De week ervoor ging het al dramatisch slecht tijdens de singelloop in Utrecht… Zoals ik in mijn vorige blog ook al heb beschreven heb ik de laatste tijd in mijn trainingen veel te weinig continuïteit gehad waardoor ik mijn niveau niet meer kan halen. De laatste drie wedstrijden waren dan ook ver onder de maat. Mijn verwachtingen waren al niet al te hoog voor de halve marathon. Daarom was ik al heel voorzichtig vertrokken. In het slechtste geval loop ik slecht een 1:14 laag/midden.  Na 8/9km kreeg ik enorme last van steken in de zij en hierdoor kon ik niet meer verder lopen. Teruglopen was geen optie.. Ik ken de weg verder ook niet in Eindhoven.Na 5/6 km met wandelen en af en toe wat joggen was de pijn bij km 16 weer wat verdwenen. Waardoor ik na kilometer punt 16 het tempo ook weer wat kon hervatten. De laatste 5km heb ik dan ook nog doorgelopen in een comfortabel tempo.

Ik trek ook veel leer uit de resultaten van mijn laatste 3 wedstrijden. Ik kan gerust wel zeggen dat deze 3 wedstrijden bij mijn slechtste wedstrijden uit mijn sport bestaan horen. Voor nu neem ik eerst twee weken totale rust. En zal ik ook zeker terug kijken op de successen die ik wel in 2018 heb geboekt!